विकेट

प्रेम नावाची गोष्ट कधी पियुष च्या जिवनात येइन असे कोणालाच सांगुनही खरे वाटले नसते. कारणच तसे होते, कॉलेज चा सर्वात डांबरट म्हणुन ओळखल्या जाणा-या, आपल्याच मस्तीत राहणा-या, दारुचे बंपर चे बंपर हे हे म्हणता-म्हणता रिते करण्यारा, टीचर लोकांची मजा घेणा-या, अभ्यास न करताही पहिल्या दहात राहणारा आणी प्रेमात पड्लेल्यांची सदा उडवणा-या पियुष उर्फ़ "पिया" ची पण दांडी उडेन असा कोणी स्वप्नातही विचार केला नसेन.

_______________________________________________________________________________

पियुष आणी मी सर्वप्रथम हॉस्टेल मधे भेटलो. एकच ब्रान्च असल्याने सोबत येणे जाणे व एकच रुम असल्याने तसेच स्वभाव जुळत असल्याने आम्ही लवकरच चांगले मित्र झालो. आत्ता पर्यंत वडिलांची सेनेतली बदलीची नोकरी व थोड्या वेगळ्या स्वभावामुळे पियुष चे असे मित्रं खुप काही नव्हतेच, त्यामुळे कॉलेज मधे पण तो खुप मित्रं बनवायच्या भानगडीत नाहिचं पडला. त्यात त्याच्या (अप) किर्तिमुळे मुलीदेखिल त्याच्या पासुन दुर पाहायला राह्यच्या. त्यामुळे प्रेम हे कधी पियुष च्या नजरेत नव्हतेच, पण मुलखाचा डॅम्बिसपणा आणि लफ़ंटरपणा हे त्याचे गुण त्याला कधी ती कमतरता जाणवुचं नाही द्यायचे.
______________________________________________________________________________

"अबे भडव्या उठ, संध्याकाळचे ६ वाजत आहेत. कमनिय बांध्यांच्या ललनांची स्तुती करायला जायचं नाही का.?", आपली पेटंट शीवी देत, माझ्या पार्श्व-भागात एक सणाणती लाथ देत पियुष ओरडला.

"काय आहे बे, झोपु दे नं, आज देसायाने चार वाजेपर्य़ंत पकवलां.", मी पांघरुण ओढत म्हणालो.

"देसायाची आय...., तु उठतोस की आता बादली ओतु.?"

हा धोक्याचा इशारा होता. पियुष जे म्हणायचा ते खरा करायचा. याचा अनुभव एकदा माझ्या डोक्यावरचे
कुरतडलेले केस, दरवाज्याची तुट्लेली कडी, फोडलेलं कपाट या गोष्टींमुळे मला होता.

एकदम उठुन बसत मी विचारलं, "कुठे जायचं बे..?"

"तिथेचं, जिथे रोज जातो..", पिया डोळे मिचकावत म्हणाला.
_______________________________________________________________________________

मोनु ची टपरी म्हणजे आमचा रोज संध्याकाळचा अड्डा आणी पिया साठी माल (म्हणजे मुली हो) टापण्याची जागा. सिगारॆट पित आणी पाजत पियुष माझ्या सोबत बसायचां आणी येणा-या जाणा-या मुलिं बाबत अत्यंत कल्पक भाषेत वर्णन करायचा. जसे की, "ती बघ, ती आज बॉयफ़्रेंडसोबत भांडुन आली आहे.. " किंवा, "ती बघ, ती नक्की सिगरेट पिणारी आहे.".

मात्र आज पियुष खास मुड मधे दिसत होता. नेहमिच्या मोठ्या गोल्ड ऎवजी जेव्हा साहेबांनी आज मॉन्ड घेण्याचे ठरवले, तेव्हाच माझ्या लक्षात आले.
“ए हिरोइण..!”, पियुष ने रस्त्याने जाणा-या ३ मुलींपैकी एकिकडे पाहुन ओरडला.
पियुष चे नेहमिचे उद्योग जाणुन असणारे हसले, काहिंनी दुर्लक्ष केलं.
मुली नेहमी प्रमाणे मान खाली टाकुन निघुन जाणार असे समजुन मी एक कश मारणार तेवढ्यात,

“ एक्सक्युस मी, तुमच्या पैकी कोणी आत्ता मला हीरोइण म्हणुन आवाज दिला..?”, असा मधुर पण माझी पुर्णपणे टरकावुन लावणारा मुलीचा आवाज आला.
तिचं मुलगी वळुन आता आमच्या समोर आली होती आणी रागाने पाहत होती.

“मी होतो तो, तु छान दिसणारी वाटली म्हणुन हीरोइन म्हणलं. जर तुला चांगल नसेल वाटलं तर तु छान दिसणारी नाही असं समजु?”, इति पियुष.

“पोलिस स्टेशन इथुन खुप दुर नाही आहे मिस्टर मजनु..”

“सॉरी प्लिज, मी माफी मागतो. तुम्ही जा.”, माझी पोलिसांच्या नावाने फाटुन हातात आलेली पण पियुष महाशय अगदी बिनधास्त.

“ ऍकच्युली, मला तो विचार मनात आलाचं नाही, माझ्या मनात तुला कॉफी साठी कुठे ऑफ़र करायची याचा विचार सुरु आहे.”

“आपली लायकी आहे का पाजायची कॉफ़ी.?”

“सायली चल इथुन”, आता मात्र त्या मुलिच्या मैत्रिणी तिला थांबवायचा असफल प्रयत्न करत होत्या.

माझे अर्थातच थांबले होते व त्या जागी मोठा आ वासला होता. कारणच तसे होते, मी आत्तापर्यंत पियुष सोबत इतक्या निडर पणे बोलणारी मुलगी पाहिलिचं नव्हती.

“कॉफी तर मी तुझ्या सोबत तुझ्या फ़्रेंडस ला पण अफॉर्ड करु शकतो, प्रश्न हा आहे की तु येशिल की नाही.”

“चला मुलिंनो, हे महाशय आपल्याला कॉफी ऑफर करत आहेत.”

मी चमकुन मान वर केली..
पियुष पण थोडा चमकलेला दिसला पण लगेच सावरुन घेत मला म्हणाला, “तु पण चल बे, इथे एकटा बसुन काय करशिल.?”,

_________________________________________________________________________________
दुस-या दिवशी, “अबे हरामखोरा, हे पहा तिचा मेसेज आलायं, भेटायचं म्हणते, साल्या तुझा काळा टी-शर्ट दे नं.” पियुष राव ओरडत रुम मधे घुसले.

“कोणाचा रे बाबा..?”

“तिच रे, सायली.., कालची.. काय मुलगी आहे यार. बिलकुल बिन्धास्त.. आपण तर पुरे फ़्लॅट... सांग ना यार काय म्हणु तिला ते..?”, पियुष अगदी आतुरतेनी बोलत होता.

“चला आणखीन एक (की दोन) विकेट पडली...”, मी मनातल्या मनात हासत म्हणालो आणी टी-शर्ट घेण्यासाठी कपाटाकडे वळलो.

-------------------------------------------समाप्त-------------------------------------------------------------

पाठलाग - गुढकथा

हेमंतने घड्याळात पाहिले, तब्बल १० वाजत होते. बॉस ला मनातल्या मनात शिव्या देतच तो पार्कींग कडे जाउ लागला.आपली आवडती SX4 फ़ुल्ल स्पीड मधे त्यानं कंपनीबाहेर काढ्ली.

हेमंत, वय २८, अगदी २-३ वर्ष जुन्या या कंपनीत पि. आर मॅनेजर चे काम करत होता. पाच आकडी पगार, स्वत:चा फ्लॅट व अगदी योग्य लग्नाचे वय असल्याने घरचे त्याच्या मागे लग्नाचा तगादा लावुन होते. "बेटा, शक्य असल्यास आज घरी ये.", आई चा सकाळीच फ़ोन येवुन गेला होता. नक्किच नविन मुलगी पसंद केली असावी. हेमंत नेहमीच लग्नाचा विषय टाळत असे कारण त्याच्यासाठी लग्नापेक्षा काम महत्वाचे होते.

पण आज त्याच्याजवळ ही भॆट टाळण्यासाठी कोणतेही कारण नव्हते. त्याचे गाव, शहरापासुन फक्त २०० किमी, व गाडीने फक्त ४ तासाच्या अंतरावर असल्यामुळे तो नेहमीच वीकेन्डस ला तिथेच जाणे प्रीफ़र करायचा. शक्यतोवर तो रात्री ऑफिस नंतर ताबड्तोब निघुन १२ वाजेपर्यंत पोहोचुन जायचा. जेणेकरुन त्याला दुसरा दिवस फिरायला व घरच्यांसोबत गप्पा मारायला मोकळा भॆटत असे.

"या बॉसने जर १० पर्यंत थांबवल नसतं तर एव्हाना मी अर्ध्या रस्त्यात असतो.", तो स्वत:शिच वैतागत म्हणाला.

त्याचं आवडती "अजय-अतुल" ची CD मोठ्या आवाजात लावुन, हेमंतने गाडी शहराबाहेर काढ्ली आणि रिकाम्या हाय-वे ला लावली. अचानक जाणिव झाल्याने गाडी रस्त्याच्या कडेला लावुन तो लघुशंकेस उतरला.

गाडित परत येवुन त्याने साइड-मिरर मधे आपले केस सावरले आणि पुन्हा गाडी चालवण्यास सुरुवात केली.
अचानक त्याच्या मागचा एक ट्र्क जोरजोरात हॉर्न वाजवु लागला. काळा-कभिन्न असलेल्या त्या वॉल्वोच्या ट्रकवर कालभैरवाचं चिन्ह होतं. हेमंतने ट्रक ला साइड दिली पण ट्र्क त्याला ओवर-टेक करण्याऎवजी त्याच्या गाडीजवळ येवु लागला. गडबडुन जाउन हेमंतने आपल्या गाडीचा पण वेग वाढवला. त्यावर ट्रक सुद्धा वेग वाढवुन त्याचा पाठ्लाग करु लागला. "या वॉल्वोच्या आईची..!", हेमंतने शिवी हासडली. ट्रकवाल्याचे इरादे पण काही चांगले दिसत नव्हते. तो हेड-लाइट्स ने अप्पर व डिप्पर देत हेमंत करता गाडी चालवणे कठिण करत होता.

"बहुतेक मी गाडी रस्त्याच्या साइड्ला लावुन द्यायला पाहिजे.. म्हणजे ट्र्क पुढे चालला जाईल. नाही-नाही.. मग तर तो ठोकल्याशिवाय तर राहणारच नाही.", हेमंतच्या डोक्यात वेगाने विचार सुरु होते.

एवढ्यात ट्र्क आणखी आक्रमक झाला होता आणि आता त्याच्यात आणि हेमंत मधे अगदी कमी अंतर राहिले होते.. अचानक ट्र्कने गाडीच्या मागच्या बाजुस धडक दिली. हेमंत ची आता चांगलीच टरकली होती. त्याने कशी-बशी गाडी सावरली आणि पुर्ण जिव लावुन पळवू लागला.
"मी रात्री ड्राइव न करण्याचा बॉसचा सल्ला ऎकायला हवा होता." , हेमंत मनातल्या मनात पश्चाताप करत होता. त्याने गाडी चालवता चालवताच पोलिसांना फोन करण्यासाठी आपला मोबाइल काढ्ला तर तो पण आउट ऑफ कवरेज दाखवत होता.

रस्त्यावरची पहिली सुरक्षित जागा जी हेमंतच्या मनात आठवली ती आणखी ८ किमी दुर होती. एक पेट्रोल पंप, शहरापेक्षा थोडे स्वस्त पडत असल्याने व कार्ड स्विकारणारा एकमेव पंप असल्याने हेमंत नेहमी तिथेच पॆट्रोल भरायचा. दात-ओठ खाउन हेमंतने ऍक्सलेटर वर पाय दाबला. त्याची गाडी सुसाट वेगाने धावु लागली. शेवटी एकदाचा ट्रक थोडासा मागे पड्ला होता. अगदी दिड मिनटामधे हेमंतने गाडी पेट्रोल पंपात आणली.
"आता मी गाडी बाहेर असल्याने तो मला काही करु शकणार नाही आणि या पेट्रोल पंपाच्या बंदिस्त जागेत गाडी ठोकणे पण अशक्य आहे" असा विचार करत अक्षरश: गाडीच्या बाहेर उडी मारत हेमंत तिथल्या म्हातारयावर ओरड्ला, "हजार". आणि मागे नुकसान पाहण्यास वळला.
मोबाइल ला इथे पण कवरेज नव्ह्ते. "इथे लॅन्ड्लाइन आहे?", हेमंतने म्हातारयाला विचारलं. "हो, पण त्याकरता तुम्हाला आत यावे लागेल.", ऑफिस कडे बोट दाखवत म्हातारा गुढ पणे हासत म्हणाला.
ऑफिसकडे जाण्यासाठी हेमंत वळणार एवढ्यात "तोच ट्रक" भयानक वेगात आत घुसला. घाबरुन जाऊन हेमंत ऑफिस कडे पळु लागला. पण तो ट्रक त्याच्या कडे न येता कोपरयात थांबला व त्यातुन एक सरदारजी उडी मारुन बाहेर आला. "अच्छा, तर आता लढाइची वेळ आहे.", हेमंतने मुठी कसल्या. सरदारजी त्याच्याकडे पळत आला आणि ओरडला, "ऒये रब दा शुक्र है, तुम जिंदा हो..!" हेमंत अगदी बावचळुन गेला.
"मी तुला सावध करण्याचा प्रयत्न करत होतो, आणि चुकुन तुला धडकलो. मॆणु बता, तुला माहित आहे का की तुझ्या त्या कारच्या मागच्या सिट मधे तो चाकु घेतलेला कोण आहे?", सरदारजी हेमंतला विचारत होता.
__________________________________________________________________
"तर झाले असे असावे की तु जेव्हा गाडीतुन उतरला तेव्हा हा व्यक्ती गाडीत चढला असावा. मी तुझ्या मागे असल्याने जेव्हापण तो तुला इजा करण्याचा प्रयत्न करत होता तेव्हा मला दिसत होता. माझ्या लाइट्स मुळे, हॉर्न मुळे आणि धडकेमुळे तो घाबरला असावा ज्या वेळात तु पेट्रोल पंपापर्यंत पोहोचला. हाहाहा...! वाहे गुरु दि शूक्र.!", सरदारजी, ज्याने आपली ओळख "दारा" म्हणुन करुन दिली होती, हेमंतला म्हणत होता. ते दोघं पेट्रोल पंपाच्या बाजुच्या धाब्यात मस्त चिकनचा आस्वाद घेत होते. चाकुवाल्या इसमाची ओळख त्या रस्त्यावरचा कुख्यात मनोरुग्ण खुनी म्हणुन पोलिसांनी पटवली होती आणि त्याला ताब्यात घेतले होते.

"फिर, अब क्या करनेका इरादा है हेमंत साब.?", दारा विचारत होता.
"मला वाटते मी आता लवकरच लग्न करणार आहे..", हेमंत शांतपणे म्हणाला.
------------------------------------समाप्त-------------------------------------------------

The Chase- Thriller

It was 10 PM. Hemant rushed to the empty parking lot cursing his boss for making him stop for so long on the last day of week. He accelerated his Maruti SX4 with a full blow and drove it out of the company building.

Working as a sincere PR manager in this only 2 year old company, with a 5 figure salary, 28 year old Hemant was surely the most eligible bachelor. "Beta, please come home if you are free tomorrow.” mom had already told him in morning. "It must be another girl they shortlisted for me, what if I don't go at all?” he thought. Hemant always avoided marriage as he thought it was time for him to work rather than to marry.

But he absolutely had no reason this time to skip this visit. His town, only 200 km away from the city was the frequent weekend resting place for him as it was calm town and it would take him only 4 hours with his car to get home. Usually he would travel back to home in night immediately after leaving his office, reaching home midnight which would give him next day free to talk with parents and meeting friends.

Only if he hadn't been stopped in the office up to 10PM for some presentations he had to work on.
"Damn, I would have covered half of the distance by now." He thought to himself.

Playing "Guns and Roses" on DVD, his personal favorite in a full blast, he drove his car out of the city and joined the highway. A sudden urge to pee made him stop the car to the corner of road.

Getting back in the car, he checked his hair in the side mirror and started to drive back.
Poww.... Poww-poww... Suddenly a big truck behind him started to blow horn loudly. It was a black tanker with a "Kal-Bhairava" between its headlights. Hemant gave a space to truck to over-take, but the truck didn't overtake him. Instead it started to come close to his car. In panic, Hemant raised the speed only to find that the truck was following him with a great speed. "Fuck Volvos", Hemant cursed. The truck was clearly seemed to follow him with a bad intention. Now it was flashing its lights in high-beam making driving the car difficult for Hemant.
"Maybe I should stop the car so that the truck will pass," Hemant thought... "no.. !it would surely hit me if I stop in the way..", another mind said.
Meanwhile, the truck has become more aggressive and was following Hemant with a very low space in between them. Suddenly truck hit the rear side of the car. Hemant was really horrified now, and instead of stopping, hit the accelerator with full strength.
"Damn, I should have listened to boss's advice to not drive in the night," he was thinking. He took out his mobile to call police only to find himself out of the coverage area.
The first place he knew would be safe was still on 8 kms, a Petrol Pump from where he always used to fill petrol as it was cheaper than the city and the only petrol pump to accept cards on the highway. With the maximum possible speed, he rushed to the petrol pump. He had leaved the truck behind for a couple of minutes in which he reached to petrol pump.
"Now there is no way for the trucker to hit me as I am out of car and it would be a difficult for him to hit it inside the short space in the pump-area.", Hemant thought. Getting out of car, he shouted to the old attendant, “thousand" and rushed to see the damage to the car. Checking his mobile once again out of coverage, he asked attendant if they had a land-line in the office. Smiling mysteriously, the old man said, "Yes, but you will have to come inside." As soon as he turned to go inside, "the truck" entered speedily in petrol station area. Panicked Hemant started to run towards the office but got surprised when the truck stopped at another end and a sardarji jumped out of it. "Ok, so now it's a fight time" thought the Hemant and clenched his fists. Sardarji ran toward him and instead of attacking him shouted, "Thank God, nothing has happened to you". Surprised Hemant was just in shock looking at the unexpected behavior of the driver. "I was trying to warn you with all those beams and mistakenly hit you in the process… Please tell me, who is that person with knife in your back-seat?” Sardarji asked.
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ __ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
“So it was like this, when you stopped the car to pee that person must have entered inside without you noticing him. I was behind you and so I could see him every time he pulled the knife and tried to hurt you. With my high-beams, ram, he got scared for some time while you got time to get to petrol pump, Ha-ha”, Dara the sardarji said to Hemant. They were having a nice dinner on the dhaba beside the petrol pump. The person with knife was identified as a psycho road killer and was arrested by high-way police from petrol pump after a call by Hemant from phone in petrol pump leaving Hemant and Dara at dhaba to discuss about the life.
“So, What are you going to do now?” asked Dara.
“I think I am going to marry soon.” replied Hemant.
-----------------------------THE END-----------------------------
By: Vishwas

शुभेच्छा

कालपासुन महाराष्ट्र राज्य तांत्रिक विद्यापिठ (MSBTE) ची अतिंम परिक्शा सुरु झाली....
त्याकरता, सर्व विद्यार्थ्यांना हार्दीक शुभ्भेच्छा...!

अस्मादिकांचा पहिला पेपर चांगला गेला.... बघु पुढे काय होते ते.....! ४ तारखे पर्यंत तरी मस्ती नाहि...!

जापान , भूकंप आणी सुनामी

जापान - उगवत्या सुर्याचा देश....

हा देश सध्या संकटात सापडलाय...
8.9 रित्चेर्स च्या धक्क्याने आणी त्या नंतर च्या विराट सुनामी ने इथल्या लोकांच्या जीवनावर प्रतिकूल परिणाम केलाय ....

फ़क्त क्रिकेट आणी राजकारण च सर्वात मोठे विषय नाहीत
माणुसकी च्या नात्याने त्यांना मदत करने आपले कर्त्तव्य आहे...
मी माझ्या कडून सुरवात केलि आहे ...

तुम्हाला मदत करायची असल्यास इथे टिचकी मारा .....
आपल्या परीने मदत करण्याचा प्रयत्न करा आणी आपले मन मेलं नसल्याची गवाही दया .....!

माझा इंग्रजी कवितेचा पहिला प्रयत्न...To My Love.....

आज सकाळी अचानक ही कविता सुचली ...
माझ्या एका मित्रावर प्रेरित...
माझी पहिली इंग्रजी कविता ... लगेच Notepad उघडला आणी भरभर उतरवून टाकली...
एखाद्या मुलाची Propose केल्यानंतर तिच्या प्रतिसादाची वाट पाहण्याची ची हुर-हुर आणी बैचैनी शब्दात उतरवायचा प्रयत्न केलाय ...


I'm Waiting for your reply,
No matter what you say,
but let it be positive i pray,
oh dear, let it come in simple way..

Tonight, when i said, "I LOVE YOU"..
you knew it was true..
Please let me know if you feel the same for me
You feel it, cuz i knew...

Only night has passed to welcome sunrays
but i have felt those 6 hours like thousand days..
and i will be waiting for you today...
Please let it come in simple way...

I'm Waiting for your reply,
No matter what you say,
but let it be positive i pray,
oh dear, let it come in simple way..


BLUE , CREED आणी तत्सम BANDS मनावर परिणाम झालेला दिसतोय... :P

College gaarva**

Syllybus जरा जास्तच आहे
दर वर्षी वाटतो...
Chapters पाहून Passing चा
Problem मनात दाटतो...

तरी lectures चालू राहतात
डोक्यात काही घुसत नहीं....
चित्र-विचित्र figures शिवाय
Board वर काहीच दिसत नाही....

तितक्यात कुठून तरी Function ची
Date जवळ येते...
Sem मधले काही दिवस
नकळत चोरून नेते...

नंतर lecturers Extra घेउन
भरभरा शिकवत राहतात...
Problems Example Theory सांगून
Syllybus लवकर संपवू पाहतात...

पुन्हा हात चालू लागतात...
मन चालत नाही....
सरांशिवाय वर्गामध्ये
कुणीच बोलत नाही...

Lectures संपून Submission चा
सुरु होतो पुन्हा खेळ..
assignment Complete करण्यामध्ये
फार फार जातो वेळ...

चक्क डोळ्यांसमोर Syllybus
चुटकी सरशी sampun जातो..
\'PL\'s मध्ये वाचून सुद्धा
Paper काबर सो...सो..च जातो??



अभ्यास जरा जास्तच आहे दरवर्षी वाटतं,
भर पी.एल. मध्ये टेन्शन मनात येऊन दाटत,
तरीही पाऊले स्टडी रूम कडे चालत
राहतात परंतु मन चालत नाही,
मनामध्ये क्रिटीकल शिवाय दुसरे काहीच घोळत नाही
...तितक्यात एक सिनेमा थेटर मध्ये येतो
टेन्शन ल काही काळ मनापासून दूर नेतो
दिवस घोड्यासारखे भराभर पळत राहतात
calender ची पाने भुर्रकन...s...s...s उडू पाहतात